Sheமேல் சியாமளா -அலியோடு நான் செய்த அட்டகாசம் பார்ட் 1

"சென்னை வண்ணாரப்பேட்டை எலட்ரிக் ரயில் நிலையத்தில் பீச்சிற்கு செல்லும் ரயில் நின்றது. என்னுடைய கம்பாட்மென்டில் பயணம் செய்த ஐந்து பேர் இறங்கிப் போனார்கள். அதன் பின் என்னையும் சேர்த்து மூன்று பேர் மட்டுமே அமர்ந்திருந்தோம். ஒரு வயதானவர் ரயிலின் வாசலில் படிக்கட்டருகே நின்றிருந்தார். இரு வாலிபர்கள் ரயில் புறப்பட்டதும் ஏறிக்கொள்ள வெளியில் காத்திருந்தார்கள். நான் ரயிலின் ஜன்னல்வழியே வண்ணாரப்பேட்டை சேரி மக்களை பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.

அப்போது குடிசைகளுக்குள் நடுவே போகும் சாலையிலிருந்து ஒரு பெண் ஓடிவந்தாள். அவளுடைய ஓட்டத்திற்கு தக்கது போல மார்புகள் குதித்தன. சேலை சற்று விலகி தொப்புள் தெரிந்து தெரிந்து மறைந்தது. நன்கு உரமான உருவம். நீளமான கூந்தல். கழுத்தில் ஏசுவோடு சிலுவையும் இணைந்த தங்க டாலர். அவளை நான் மட்டுமல்ல வெளியில் இருந்தவர்களும் பார்த்தார்கள். அப்படியொருத்தி ஓடிவருவதையும், மார்புகள் துள்ளுவதையும் பார்க்காமல் ஆண்கள் இருக்கவே இயலாது. ஆச்சரியமாக அவள் நான் இருந்த கம்பாட்மென்டிற்கு வந்தாள். அவளைப் போலவே இன்னொருத்தியும் ஓடிவருதை பிறகுதான் பார்த்தேன்.

பின்னால் ஓடிவந்தவள் பெண்ணல்ல. பெண்ணைப் போல தோற்றம் கொண்டவள். அவளுடைய முகத்தின் அமைப்பு அவளை ஆணாக காட்டியது. ஆனால் பெண்ணைப் போல அலங்காரம் இட்டு, ஆண்களின் சட்டையைப் போட்டிருந்தாள். இவரும் என் கம்பாட்மென்டில் ஏறிக்கொள்ளவும், ரயில் கிளம்பவும் சரியாக இருந்தது. இருவரும் அருகே நின்று பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள். இரண்டு பெண்களுமே பெண்கள் இல்லை. ஆமாம் இருவரும் அரவாணிகள் என்று அழைக்கப்படும், அலிகள். எனக்கு அலிகள் என்றால் கொஞ்சம் பயம். எனக்கு மட்டுமல்ல, எல்லா ஆண்களுக்கும் அப்படிதான்.

எனக்கு ஒருபுறம் பயமாக இருந்தாலும், காற்றில் அசைந்தாடும் முந்தானையில் அவள் மார்பு அழகு தெரிந்ததை ரசிக்காமல் இருக்க முடியவில்லை. நான் எவ்வளவு முயன்றும், அவளைவிட்டு கண்களை அகற்ற முடியவில்லை. ரவிக்கைக்கும் பாவடைக்கும் இடையே அத்தனை அகலம் விட்டு பெண்கள் கட்டுவதே இல்லை. ஆனால் அதுதான் அழகென யாருக்கும் தெரிவதில்லை. ஆண்கள் ரசிப்பதற்காகவே சேலை கட்டும் பெண்கள் உண்டு. அவர்கள் தொப்புளுக்கு கீழ் பாவடையை கட்டி அதில் சேலையை சொறுகி வைப்பார்கள். முதுகு பக்கம் பெரிய ஜன்னல் வைத்து இடையே நூல் கயிறு கட்டி முடிச்சு போடுவார்கள். அதைப் பார்த்தால் அந்த முடிச்சை அவிழ்த்து ஓக்க வேண்டும் என்று ஆண்களுக்கு தோன்றும். அதற்காகத்தான் அப்படி செய்கிறார்கள்.

நான் இதைப் பற்றி நினைத்துக் கொண்டே இருந்ததாலும், அவளுடைய மார்பிலிருந்து கண்களை எடுக்கவில்லை. ஆனால் சிந்தனை வேறுபக்கம் திரும்பியதால், அவர்கள் எண்ணை கவனித்ததை நான் உணரவில்லை. மீண்டும் சுயநினைவுக்கு வரும்போது, அவர்கள் இருவரின் பார்வையும் என்மேல் இருந்ததை கண்டேன். எனக்கு பகிர் என்று இருந்தது. என் பார்வையை ஜன்னரோம் செலுத்தினேன். ஆனால் அந்த இருவரும் எனக்கு முன் காலியாக கிடந்த சீட்டில் வந்து அமர்ந்து கொண்டார்கள். அதில் டீசர்ட் போட்டிருந்தவள் என்னையே உற்றுப் பார்த்தாள். எனக்கு சற்று கூடுதலாக பயம் ஏற்பட்டது. அலிகளுக்கு பெண்களைப் போல் வெட்கம் கிடையாது, ஆண்களைப் போல தெகிரியம் அதிகம். அதனால்தான் ஆண்கள் அலிகளை கண்டு பயம் கொள்கிறார்கள். 

அடுத்து இரண்டு ஸ்டாபுகளில் நின்ற வண்டி, இறுதியான பீச்சிற்கு வந்து நின்றது. நான்காம் பிளாட்பாமில் உள்ள வண்டி, பணிமனைக்கு செல்ல இருக்கிறது" என்று அனோஷ்மென்ட் வந்தது. முன்னால் இருந்தவர்கள் இறங்கினார்கள். நானும் எழுந்து செல்ல முயன்றேன். ஆனால் டீசர்ட் போட்டவள் என் வழியை மறித்தாள். "நான் போகனும் என்றேன்". "நாங்களும் தான் போகனும், ஒரு நிமிசம் இரு போலாம்" என்றாள். இறுதி ஸ்டாப் என்றதால் அந்த கம்பாட்மெட்டில் இருந்தவர்கள் எல்லோரும் வேகமாக ஓடினார்கள். அடுத்த தாம்பரம், செங்கல்பட்டு வண்டியை அவர்கள் பிடிக்க வேண்டும் என்ற அவசரம். நானும் இரண்டு அலிகளும் அமர்ந்திருப்பதையும், நான் எழுந்து செல்ல நினைத்தும் முடியாமல் அவர்கள் சிறைபடுத்தியிருப்பதையும் சிலர் பார்த்தார்கள். ஆனால் சென்னை மக்கள் வேடிக்கை மட்டுமே பார்ப்பார்கள். யாருக்கு என்ன நடந்தாலும் கண்டுகொள்ள மாட்டார்கள். சிறிது நேரத்தில் கம்பாட்மெண்டில் யாருமே இல்லை. "வழியை விடு நான் போகனும்" என்றேன். "பூவிழி, பார்ட்டி போறாராமா" என்றாள் எகத்தாளமாய். 

- தொடரும்"

சென்னை வண்ணாரப்பேட்டை எலட்ரிக் ரயில் நிலையத்தில் பீச்சிற்கு செல்லும் ரயில் நின்றது. என்னுடைய கம்பாட்மென்டில் பயணம் செய்த ஐந்து பேர் இறங்கிப் போனார்கள். அதன் பின் என்னையும் சேர்த்து மூன்று பேர் மட்டுமே அமர்ந்திருந்தோம். ஒரு வயதானவர் ரயிலின் வாசலில் படிக்கட்டருகே நின்றிருந்தார். இரு வாலிபர்கள் ரயில் புறப்பட்டதும் ஏறிக்கொள்ள வெளியில் காத்திருந்தார்கள். நான் ரயிலின் ஜன்னல்வழியே வண்ணாரப்பேட்டை சேரி மக்களை பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.

அப்போது குடிசைகளுக்குள் நடுவே போகும் சாலையிலிருந்து ஒரு பெண் ஓடிவந்தாள். அவளுடைய ஓட்டத்திற்கு தக்கது போல மார்புகள் குதித்தன. சேலை சற்று விலகி தொப்புள் தெரிந்து தெரிந்து மறைந்தது. நன்கு உரமான உருவம். நீளமான கூந்தல். கழுத்தில் ஏசுவோடு சிலுவையும் இணைந்த தங்க டாலர். அவளை நான் மட்டுமல்ல வெளியில் இருந்தவர்களும் பார்த்தார்கள். அப்படியொருத்தி ஓடிவருவதையும், மார்புகள் துள்ளுவதையும் பார்க்காமல் ஆண்கள் இருக்கவே இயலாது. ஆச்சரியமாக அவள் நான் இருந்த கம்பாட்மென்டிற்கு வந்தாள். அவளைப் போலவே இன்னொருத்தியும் ஓடிவருதை பிறகுதான் பார்த்தேன்.

பின்னால் ஓடிவந்தவள் பெண்ணல்ல. பெண்ணைப் போல தோற்றம் கொண்டவள். அவளுடைய முகத்தின் அமைப்பு அவளை ஆணாக காட்டியது. ஆனால் பெண்ணைப் போல அலங்காரம் இட்டு, ஆண்களின் சட்டையைப் போட்டிருந்தாள். இவரும் என் கம்பாட்மென்டில் ஏறிக்கொள்ளவும், ரயில் கிளம்பவும் சரியாக இருந்தது. இருவரும் அருகே நின்று பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள். இரண்டு பெண்களுமே பெண்கள் இல்லை. ஆமாம் இருவரும் அரவாணிகள் என்று அழைக்கப்படும், அலிகள். எனக்கு அலிகள் என்றால் கொஞ்சம் பயம். எனக்கு மட்டுமல்ல, எல்லா ஆண்களுக்கும் அப்படிதான்.

எனக்கு ஒருபுறம் பயமாக இருந்தாலும், காற்றில் அசைந்தாடும் முந்தானையில் அவள் மார்பு அழகு தெரிந்ததை ரசிக்காமல் இருக்க முடியவில்லை. நான் எவ்வளவு முயன்றும், அவளைவிட்டு கண்களை அகற்ற முடியவில்லை. ரவிக்கைக்கும் பாவடைக்கும் இடையே அத்தனை அகலம் விட்டு பெண்கள் கட்டுவதே இல்லை. ஆனால் அதுதான் அழகென யாருக்கும் தெரிவதில்லை. ஆண்கள் ரசிப்பதற்காகவே சேலை கட்டும் பெண்கள் உண்டு. அவர்கள் தொப்புளுக்கு கீழ் பாவடையை கட்டி அதில் சேலையை சொறுகி வைப்பார்கள். முதுகு பக்கம் பெரிய ஜன்னல் வைத்து இடையே நூல் கயிறு கட்டி முடிச்சு போடுவார்கள். அதைப் பார்த்தால் அந்த முடிச்சை அவிழ்த்து ஓக்க வேண்டும் என்று ஆண்களுக்கு தோன்றும். அதற்காகத்தான் அப்படி செய்கிறார்கள்.

நான் இதைப் பற்றி நினைத்துக் கொண்டே இருந்ததாலும், அவளுடைய மார்பிலிருந்து கண்களை எடுக்கவில்லை. ஆனால் சிந்தனை வேறுபக்கம் திரும்பியதால், அவர்கள் எண்ணை கவனித்ததை நான் உணரவில்லை. மீண்டும் சுயநினைவுக்கு வரும்போது, அவர்கள் இருவரின் பார்வையும் என்மேல் இருந்ததை கண்டேன். எனக்கு பகிர் என்று இருந்தது. என் பார்வையை ஜன்னரோம் செலுத்தினேன். ஆனால் அந்த இருவரும் எனக்கு முன் காலியாக கிடந்த சீட்டில் வந்து அமர்ந்து கொண்டார்கள். அதில் டீசர்ட் போட்டிருந்தவள் என்னையே உற்றுப் பார்த்தாள். எனக்கு சற்று கூடுதலாக பயம் ஏற்பட்டது. அலிகளுக்கு பெண்களைப் போல் வெட்கம் கிடையாது, ஆண்களைப் போல தெகிரியம் அதிகம். அதனால்தான் ஆண்கள் அலிகளை கண்டு பயம் கொள்கிறார்கள். 

அடுத்து இரண்டு ஸ்டாபுகளில் நின்ற வண்டி, இறுதியான பீச்சிற்கு வந்து நின்றது. நான்காம் பிளாட்பாமில் உள்ள வண்டி, பணிமனைக்கு செல்ல இருக்கிறது" என்று அனோஷ்மென்ட் வந்தது. முன்னால் இருந்தவர்கள் இறங்கினார்கள். நானும் எழுந்து செல்ல முயன்றேன். ஆனால் டீசர்ட் போட்டவள் என் வழியை மறித்தாள். "நான் போகனும் என்றேன்". "நாங்களும் தான் போகனும், ஒரு நிமிசம் இரு போலாம்" என்றாள். இறுதி ஸ்டாப் என்றதால் அந்த கம்பாட்மெட்டில் இருந்தவர்கள் எல்லோரும் வேகமாக ஓடினார்கள். அடுத்த தாம்பரம், செங்கல்பட்டு வண்டியை அவர்கள் பிடிக்க வேண்டும் என்ற அவசரம். நானும் இரண்டு அலிகளும் அமர்ந்திருப்பதையும், நான் எழுந்து செல்ல நினைத்தும் முடியாமல் அவர்கள் சிறைபடுத்தியிருப்பதையும் சிலர் பார்த்தார்கள். ஆனால் சென்னை மக்கள் வேடிக்கை மட்டுமே பார்ப்பார்கள். யாருக்கு என்ன நடந்தாலும் கண்டுகொள்ள மாட்டார்கள். சிறிது நேரத்தில் கம்பாட்மெண்டில் யாருமே இல்லை. "வழியை விடு நான் போகனும்" என்றேன். "பூவிழி, பார்ட்டி போறாராமா" என்றாள் எகத்தாளமாய். 

- தொடரும்